TÜRKÇE DERSİ Buca Ortaokulu
Küçük kız ayakkabısının olmadığını ailesine söyleseydi olaylar nasıl gelişirdi?
Öğretmenim tek tek kostümlerimizi açıklamıştı. Ben beyaz atlet, beyaz şort ve kırmızı ayakkabı giyecektim. Kırmızı ayakkabım hariç her şeyim tamamdı. Açıkçası bunu hiç dert etmiyordum. Akşam babama söylerim alır diye düşündüm.
Akşam olunca yemekten sonra babamla konuştum. Babam ne yapıp edip alacağını söyledi. Babam ertesi gün eve gelmeyince merak edip anneme sordum. Annem babamın bana ayakkabı alabilmek için gece de çalışacağını söyledi. O an yerin dibine girdim. Babam için çok üzülmüştüm. Benim için fedakarlık yapmıştı. Zaten işte yoruluyordu birde akşam da çalışacaktı. Sadece ben ayakkabı istedim diye.
Sabah uyandığımda babam hasta, yatağında yatıyordu. Hasta olmuştu. Hem de benim yüzümden. Haliyle gösterime gelemedi. Ayakkabıdan daha çok istediğim şey babamın gösteriye gelmesiydi. Ama olmadı…
Küçük kız, kırmızı ayakkabısı olmadığı için oyunda rol almak istemeseydi olaylar nasıl gelişirdi?
Öğretmenimiz tek tek kostümlerimizi açıklamıştı. Ben melon şapka, beyaz atlet, beyaz şort ve kırmızı ayakkabılar giyecektim. Kırmızı ayakkabılarım hariç her şeyim tamamdı. Peki ya kırmızı pabuçlarım ne olacaktı? Ekonomik durumumuz nedeniyle hiçbir şekilde aileme de söyleyemezdim. Aklıma bir çözüm yolu gelmiyordu.
Tek çözüm yolu oyundan çıkmaktı. Öğretmenime durumu anlattım. Öğretmenim benim oyundan çıkmamı istemediğini illaki bir çözüm yolu bulacağını söyledi. Öğretmenimin bu söyledikleri beni rahatlatıp sevindirmişti.
Ertesi gün öğretmenim beni gizlice yanına çağırdı. Elime bir kutu tutuşturup ''Güle güle kullan!'' dedi. Yüzündeki o sıcacık gülümseme beni çok rahatlatmıştı. Eve gidince kutuyu açıp baktım. İçinde tabiki de ayakkabı vardı. Oyuna katılacaktım. Çok sevinmiştim.
Ertesi gün okula çiçekle gittim. Öğretmenime teşekkür edip ona kocaman sarıldım. Ben de ona bir çiçek verdim.
FARKLI BİR KURGU
Tiyatro ile ilgili şeyleri çok severim. Sene sonunda arkadaşlarımla bir tiyatro gösterisi yapmaya karar verdik. Tiyatro gösterimizde kıyafetlerimiz de çok komik olacaktı. Öğretmenimiz bize farklı farklı kombinler yapmıştı.
Ben beyaz atlet, beyaz şort ve kırmızı ayakkabı giyecektim. Hay aksi!İşte bu hiç aklıma gelmemişti. İyi de benim kırmızı ayakkabım yok !!! Ekonomik durumumuz nedeniyle hiçbir şekilde aileme söyleyemezdim. Ama o oyuna o kadar çok katılmak istiyordum ki! Ne yapıp edip o oyuna katılmalıydım.
Eve geldim ve yatağıma uzandım. Boş gözlerle tavana bakınırken aklıma müthiş bir fikir geldi. Ben çok lezzetli kurabiye ve meyve suyu yapardım. Biraz meyve suyu biraz da kurabiye yapacak onları parkta satacaktım. Kurabiyeye 2 TL; meyve suyuna da 3 TL fiyat koydum. Kurabiye ve meyve suyumu hazırladıktan sonra parka doğru yola çıktım. Kasalardan kendime bir tezgah yaptım ve satışa başladım.10 tane müşteri karşıladım ve yaklaşık 50 TL topladım. Her gelen bir meyve suyu birde kurabiye alıyordu. Tezgahımı hızlıca toplayıp apartmanın girişine bıraktım. Daha sonra koşarak ayakkabıcıya gittim. İşte buldum! İşte o güzel kırmızı ayakkabılar! Dükkanın sahibi olan abiye fiyatını sordum. Param tam yetiyordu. Hemen ayakkabımı aldım. Ağzım kulaklarıma varıyordu. Ertesi gün ayakkabılarımı gösteride giydim. Herkes ayakkabılarımı çok beğenmişti tabi gösterimi de. Boşuna üzülmüştüm ÇÖZÜMSÜZ OLAY YOKTUR…
