TÜRKÇE DERSİ Buca Ortaokulu
Bir sonbahar sabahı, saat yedi. Kimse yok ortalıkta; sokaklar bomboş… Yalnızca bir kişi var. Karısını kaybetmiş; yalnızlığı kader bilmiş Akif amca. Geziniyordu öyle. Yamalı pantolonu, yırtık deri ceketiyle herkesi ürkütüyordu.
Okula gitmek için çıktım dışarı. Akif amca geziniyordu; kafasını dağıtıyordu belki de. Arkadaşımı çağırmaya gidiyordum ki çağırdı beni. Ürkütücü geldi bana; ama gittim yanına “efendim” dedim. “Evladım benden korkmayın ; anlamaya çalışın beni.” dedi. Arkadaşım Ufuk, “Yılmaz geç kalıyoruz.” demeseydi öylece donakalacaktım, hızlıca kalktım ve gittim.
Okulda bunu defalarca düşündüm “anlayış” önemliydi bu durumda. Karar verdim, gidecektim. Okul çıkışı hızlı adımlarla markete girdim. Çikolata aldım neşe versin biraz, diye. Sonra evlerinin önüne geldiğimde yavaşlattım adımlarımı.
Zile bastım kapı açıldı çökmüş bedeni yorulmuş sesi ile “Hoşgeldin güzel evladım, iyi ki geldin.” dedi. İçerisi çok antik ve güzeldi; ama gördüğüm bir kare içimi parçaladı, diyebilirim. Her yerde Fatma teyzenin fotoğrafları vardı. “Başınız sağolsun.” dedim. Ordan konuşmaya başladık. Bana mozaik pasta ve kahve ikram etti ve “Eşim kanser hastasıydı son safhasındaydı. Öleceğini öğrendiğimde çok üzülmüştüm. Eve gerekli öteberiyi alıp hep yemek yapmaya çalışırdım yapa yapa öğrendim. Eşim ben ona mozaik pastayı yaparken bir anda yere yığıldı. Canı çok çekmişti. En çok da ona üzüldüm zaten. İstediği tatlıyı yiyemeden ölmüştü”. Çok üzülmüştüm. Saat baya geçmişti, eve dönmem lazımdı. Ona “Akif amcacım yalnız değilsin, ben varım.” dedim. Alnından öptü. “Torun sahibi olmadığımı sanıyormuştum.” dedi. Ona sarıldım ve evime döndüm. Ben de dede sevgisini bilmezdim.
Eğer, ben anlayışlı davranmasaydım Akif amcaya torun sevgisi veremeyecektim. Ve ben de ondan dede sevgisi alamayacaktım. İşte anlayış bu yüzden önemli. Her zaman anlayışlı olalım.”
Okumam bitmişti. Öğretmenim en iyi yazının benim olduğunu söylemişti ve bana 100 vermişti. Herkes çok beğenmişti yazımı. Ben bunu yazdığımda Akif amca öleli bir yıl geçmişti. Keşke hep dünyada kalsaydı…
