Sabah okula giderken yağmur yağıyordu. Koştum; ama maalesef ıslanmaktan kurtulamadım. Okul çıkışı da aynı geçti. Sonra annem bana biraz kızdı.
Ertesi gün yanıma, şemsiye aldım sabah yağmur yağmadı. Çıkışta havaya baktım ve bir bulut yoktu ben de içimden şöyle geçirdim: "Of, şimdi ben bu şemsiyeyi boşuna taşıdım!" Tam adımımı attım ki hemen kafama bir bulut geldi; ama yanında rüzgarı da getirmiş rüzgar beni sağ sola savurdu, yağmursa ıslattı. Zavallı şensiyem dayanamadı ve kafası koptu. Çok ıslandım ve kendi kendime, "Of ya, şemsiyem kırıldı! Şimdi ben bunu anneme nasıl anlatırım." dedim.
Sonra eve geldim. Annem önce biraz kızdı. Sonra, canın sağ olsun, dedi. Odama gittim. Zaman biraz ilerledi, çok hasta oldum. Doktora gittik, doktor, bir hafta sonra iyileşir, dedi. Ama ben çok üzüldüm. Neden mi? Çünkü bir hafta okul yoktu.